Κι εκεί που έλεγες πως τα όνειρα θα μείνουν μόνο όνειρα στη σφαίρα του φαντασιακού, γίνεται κάτι και σου δείχνει τι πραγματικά είναι τα όνειρα.

Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από ύλη. Έχουν σώμα που αναπνέει. Έχουν μάτια που σε κοιτούν και σε ρωτούν τι κάνεις γι αυτά. Τα όνειρα είναι ζωντανοί οργανισμοί και χρειάζονται τροφή. Είναι μωρά που τα παίρνεις από το χέρι και τα οδηγείς. Είναι έφηβοι που σε ξελογιάζουν με το πάθος της ανύπαρκτης ηλικίας τους και σε τραβούν στο άπειρο. Είναι ηλικιωμένοι που περιμένουν το χρόνο τους για ν’ αφήσουν το χώμα που πατούν. Είναι εσύ, που σε κοιτούν στον καθρέφτη κι αναρωτιούνται αν τ’ αγαπάς όπως την πρώτη στιγμή που τα γέννησες. Αν κάνεις το λάθος και γυρίσεις το κεφάλι από την άλλη, θα χαθούν. Θα σβήσουν, θα γίνουν ατμός και μαζί τους θα σβήσεις κι εσύ.

Πόσο ακόμη να σε περιμένουν;

Advertisement