«Η ομορφιά και η ασχήμια είναι μια οφθαλμαπάτη» που όρισες να δεις… και εμένα μου έμελλε να είμαι και τα δυο για όλη μου τη ζωή.
Το Δέχτηκα!
Ο Che* είναι ένα πέρασμα σε μια άλλη διάσταση και εγώ – καρφωμένη εδώ – υπέγραψα ως περαστική.
Το Διάλεξα!
Frida Kahlo on the wall
*An all day multicolored Latin American bar restaurant in Piraeus
M Writinks walk – 13/07/2017
Τοποθετήθηκα εδώ σε δυο κατάμαυρα τρίγωνα
με τις πιο αιχμηρές γωνίες να κρύβουν τον πληγωμένο τοίχο.
Εδώ που κάποιος με πλάκωσε με την πλάτη του.
Εδώ που πέρασε ένα σκυλί και με κατούρησε.
Εδώ που και εσύ με έβγαλες φωτογραφία.
Στα αποτυφλωμένα μάτια μου όλα γίνανε μπροστά.
Μα και εγώ σε χιλιάδες περαστικά βλέμματα, δεν σκόρπισα ούτε ένα.
M Writinkgs#exploring_Athens#Kargeorgi_Servias – 26/02/2017
To εντυπωσιακό γκράφιτι «Knowledge speaks — Wisdom listens» του street artist Wild Drawing, το οποίο απεικονίζει μία κουκουβάγια πάνω σε μία εγκαταλελειμμένη μονοκατοικία, μεταμόρφωσε πριν από λίγους μήνες μία γειτονιά στο Μεταξουργείο.
Διαβάστε την ιστορία του γκραφίτι και πως η γενιά με μότο «Be Viral» μπορεί να το καταστρέψει.
Ευτυχώς η σοφή κουκουβάγια βρήκε και πάλι την σοφή ματία της.
Now you see me getting better
I’m right here on this play
And I’ll make it a bit heavier
By going all the way
Did you find it much easier
To stoop to where I was
With your power
And your knowledge
To leave me here
Alone, alone
I’m all alone
Lyrics via «The Gathering – Alone»
Έκανα ερωτήσεις για τα πράγματα που λαχταρούσα
οι απαντήσεις που θέλησα ν’ ακούσω
ήρθαν
όπως τις ονειρεύτηκα
σχεδόν
γιατί όλες ξεκίναγαν με αυτό το «αν» που προσπάθησα λίγο νωρίτερα να κρύψω.
Στην πυρά των άδοτων φιλιών σου
κάηκε το όνειρό μου
υδάτινοι ελιγμοί ζώσαν το κορμί μου
απροστάτευτη ζήτησα να νιώσω, ολάκερη τη σύγκρουση
Αυθόρμητα εθίζεσαι σε αυτόν και αισθάνεσαι το αβάσταχτο να σε τρυπάει λίγο μετά το κόκκαλο.
Εκεί που αποζητάς τη σωτηρία… από ανάγκη,
μα δε σου χαρίζεται.
Σε αυτή την μετακίνηση κατάλαβες πως ο πόνος ειναι διπολικός.
Εκπαιδεύτηκα μόνο και μόνο για να περνάω τις δοκιμασίες.
Στην ουσία δεν θέλησα να μάθω.
Ήθελα ν’ ανανεώνω το τραύμα με το επόμενο .
Έβρισκα χώρο να τρυπώνω μέσα μου,να μου μιλάω διαρκώς και να σκαλίζω τα υπο κατασκευή χαλάσματα μου.
Βλέπεις είχα θράσσος και μια αναίσχυντη ειλικρίνεια που δεν μου επέτρεπαν να χτίσω.
Αφήνω τα σημάδια μυστικά κι ανεξερεύνητα, πεθαμένα, πριν ακόμη γεννηθούν.
Τι κι αν υπήρξαν, τι κι αν πέρασαν από δω.
Κανείς δεν τα είδε, σίγουρα ούτε κι εγώ.
Στο κρεββάτι που έμοιαζε με χώμα ρουφηγμένο από τη γη,
ήταν περίεργο να σε κρατώ.
Σανίδια έκανα τις σκέψεις μου, μα σπάσανε.
Όλα μοιάζουν μακρινά, ασάλευτα,
μια πόλη έρημη κοιτώ.
Αγίνωτα αν τα ‘λεγα κι αυτό λάθος δεν θα ήτανε.
E Writinks «Thoughts»
Έφυγες
Και δεν είπες ούτε «γειά»
Πέρασαν μήνες
Δεν εμφανίστηκες
Είμαι ακόμη στην θέση που με άφησες.
Εδώ που το πάθος μου με κρέμασε.
Το ξέρω θα με αναζητήσεις,
αλλά δεν θα έρθεις να με βρεις.
Κουράστηκα να μην μπορώ να κουνηθώ
να ‘μαι κομπάρσος στα παιχνίδια του μυαλού που προσμένουν μοναχά ένα αποτέλεσμα
Στέκεσαι απέναντι και με κοιτάς παράξενα
Διακρίνεις ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά
Δυο σταυρωμένα χέρια
Δυο αποσβολωμένα μάτια
Δυο ακίνητα πόδια
Αυτό είμαι
Τόσο άπραγος έμεινα στην οδό Πειραιώς να περιμένω να χάσω.
Μ’ αρέσει να μιλάω
αλλά ξέρεις,
απεχθάνομαι όλες τις συνηθισμένες λέξεις.
Και κάθε ενεστώτας πριν προλάβω να τον ζήσω γίνεται παρελθόν
και πριν προλάβω να τον μάθω έχει αλλάξει
για να έρθει αυτό το «τώρα»
που δε θέλει τις λέξεις να χωρούν στις προτάσεις μου.
Ασυνόδευτες χαθήκαν οι σκέψεις μου, σε μια ορκισμένη σιωπή που μόνο το όνομα σου ξέμεινε
να ξεστομώ σε άσχετες στιγμές….
-Δε σου ζήτησα να με αρπάξεις
-Το παράλυτο ατροφικό σου χέρι αδυνατεί να μου πάει κόντρα.
Για μια δεκάρα κινδυνεύουμε να σπάσουμε και οι δυο
-Άσε με να χαρώ τη δεκάρα μες στην χούφτα μου
-Χωρίς δεκάρα ανόητε μπορείς
χωρίς χέρι ούτε να το φανταστείς.
Writink Page 