Writink Page

Όποια εικασία κι αν με οδηγεί

στην πραγμάτωσή της γίνεται ένα ψέμα,

μια κρυμμένη ελπίδα που ψυχορραγεί

Αυτή τη ζωή διάλεξα με σένα.

Πως ν’ ακούσεις τα πνιγμένα από συναισθήματα λόγια μου, αφού είσαι μακρύα;

Εδώ κολυμπάω κόντρα στον θυμό.

Ξεμακραίνω σε μια γούρνα με πολύ μοναξιά.

Χωρίς ημερομηνία

μήπως και ορίσουμε το πάντα.

Έτσι θα υπογράφω στις αφιερώσεις

και τότε ίσως να με νιώσεις σύμμαχο πολεμιστή

που θέλησε αξία στο ακατοίκητο να δώσει..

Δανεικό άστρο

Που έτυχε να βρεθείς στο πέρασμα μου

Που έτυχε να σε κοιτάξω κατάματα

Και τελικά το συναπάντημα μ’ οδήγησε στην επιτούτου λήθη

Είναι όμορφα εδώ κι ήσυχα

Μην με ρωτάς για τότε

Δεν θέλω, δεν μπορώ να θυμάμαι

Μουδιάζω

Θυμίζει κάτι σαν να είχα καταπιεί τις πεταλούδες του κόσμου κι εκείνες χαμένες μα χαρούμενες τίναζαν τα φτερά τους μέσα μου και ξεκίναγαν φουρτούνα

Πως τα κατάφερναν, τόσο δα ψυχές.

Λύθηκαν πάλι τα γόνατα μου

Ήμουν όμορφα εδώ στη λήθη, στο είπα.

Το ταξίδι σου κοντά μου με έκοψε στα δυό, σκαρί υποταγμένο σε κεραυνό

Κι όλα αυτά στη σιωπή.

Κλεμμένη θα ναι η λαλιά, έστω κι ένα φωνήεν αν ακούσεις.

Τα βαλα με τα φωνήεντα Δεν θέλω να ξέρω πως υπάρχουν. Θυμίζουν το τότε το γεμάτο ιαχές χαράς κι ενθουσιασμού. Το χώρο τους κατέλαβε η σιωπή.

Δύσκολες οι νύχτες μα αφόρητα τα πρωινά.

Ο ήλιος αρνείται τα μάτια του ν ανοίξει.

Το φως του γυρίζει ανάποδα λες από την αναγούλα στο στομάχι. Ήταν σ άλλα μέρη τη νύχτα που πέρασε μα το μυαλό του εδώ. Κι έτσι το ξημέρωμα του είναι σοκαριστικά μοναχικό. Τραβάει τις αχτίδες του μέχρι να δει πως θα φωτίσει εκεί που πρέπει, εκεί που θέλει.

Ήταν άνισο,

εξ’ αρχής.

Δεν είχα κάτι να σκεφτώ.

Όποια κίνηση και εάν έκανα, λάθος ή σωστή,

πάλι χαμένη θα ‘μουν…

και όμως συνέχιζα να παίζω,

Έδινα ζωή στην ήττα μου.

Νεκρό χαμόγελο υπάρχεις

λάθος ταμπέλα κρέμασες σε τούτο το κορμί.

Τραβάς κουπί

μα κανείς δε σε παρεξηγεί.

Η μόνη λέξη που τείνει να σου μοιάσει είναι η «απάτη».

Ακόμη επενδύω σε σένα, αφού με κανένα τίμημα δεν ξεπληρώνεσαι!

Μαζί σου ταξίδεψα στο μέρος «εκτός πραγματικότητας»

έκανα φίλους πολλούς, ανεπιθύμητους, αλλά και αναγκαίους.

Με τη βοήθεια του αστρολάβου επανήλθα.

Βγήκα από το κορμί μου,

στάθηκα στη θέση μηδέν

για να μπορώ να ξεκινήσω να χτίζω ρωγμές.

Συγχώρεσες κάτι πριν να το γνωρίσεις.
Δεν συνάντησα ποτέ μου τόση επιπολαιότητα.

Γενέθλια δημιουργικότητας

Άλλοτε έντονης, άλλοτε αραιής παρουσίας .

Ο χρόνος είναι σχετικός, μα αρκεί που βρίσκουμε χώρο κατά τη διάρκεια του για να εκφραστούμε.

Ευχαριστούμε εσάς που μας ακολουθείτε κι αγκαλιάζετε με το βλέμμα και την καρδιά, όσα το μελάνι μας αφήνει στο χαρτί.

E & M Writinks