Πληρότητα,
Μόνο οι στιγμές του έρωτα δίνουν.
Αδειοσύνη,
Μεγαλειώδη και απροσπέλαστη μόνο
Έρωτας αφήνει
Πληρότητα,
Μόνο οι στιγμές του έρωτα δίνουν.
Αδειοσύνη,
Μεγαλειώδη και απροσπέλαστη μόνο
Έρωτας αφήνει
Πήγαινε εκεί
γιατί εμένα δεν με γνώρισες για να μπορώ.
Πήγαινε εκεί
γιατί ίσως και να φταίω εγώ,
που μένω εδώ.
Η πιο ωραία μέρα είναι αυτή που διάλεξες να ζήσεις!
Κάποιες νύχτες δε ξημερώνουν
μοναχά καμώματα έμαθαν να κουβαλούν.
Κάποιες νύχτες βυθίστηκαν στο πένθος
περιμένοντας -και καλά – να ξαποστάσουν.
Αυτές δε λογαριάζουν από απομιμήσεις πρωινά.
Με ένα βάσανο πλακώθηκα
να μη μπορώ να γείρω πλευρό
μοναχά να με ζεσταίνει
[……. Οι πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή μου ήταν ερωτικές. Προσοχή: ο όρος υποδηλώνει παν το ζωντανό. Αρχίζοντας από το χάδι και τελειώνοντας στο χάδι. Πάντα όμως μέσα στο χώρο των αισθήσεων. Έρωτας έξω από αισθήσεις – όπως και ζωή έξω από αισθήσεις- για μένα δεν υπάρχει. Παίρνω ένα παλιό φιλοσοφικό αξίωμα και το κάνω ερωτικό: nihil est in intellectu quod non prius fuerit in sensu. Τίποτα μέσα μας πραγματικό, που να μην είναι στη ρίζα του αισθησιακό.]
Νίκος Δήμου «Έρως Καλού» 1987, Εκδόσεις Νεφέλη, απόσπασμα από το «Περί Έρωτος και Ερωτικόν»
Κάθε βράδυ είχα την σκέψη πως κάτι δικό σου θα αγόραζα..
Μερικά παθιασμένα φιλιά;
έμαθα πως δεν πωλούνται..
Μερικές φλογερές αγκαλιές;
Το ίδιο κι αυτά..
Μοναχά τα βλέμματα ήταν σε αφθονία και ..
και αυτά πως επέτρεπαν στα βλέφαρα να κλείνουν;
να θωράκιζουν τον έρωτα μας;
Για κάθε νυχτα που περνούσε,
για καθε σκοτεινή ημέρα που έμοιαζε με Κυριακή.
Οι απόλυτα ελευθερες μας τάσεις,
οι άκρως δέσμιες ζωές μας.
Εσύ;
Εγώ;
Κανείς μας
Κι όμως δεν έπαψα να πιστεύω πως θα τα αγόραζα Όλα!!!
Μοναχά με σένα , είχα ενα γεμάτο κομπόδεμα Δανεικής Χαράς
«Ένα κείμενο που γράφτηκε μέσα στον πλούτο της έλλειψης και της απουσίας»
…Φύγε
Έτσι τα δάκρυα διέξοδο βρίσκουν και τραβούν το δρόμο της κάθαρσης.
Μόνο αυτά.
Όλα τα υπόλοιπα θα κυλιστούν στο βούρκο των απροσδόκητων συναισθημάτων, θα γίνουν πέτρες και απλά, ρυθμικά θα με χτυπούν.
Μην κοιτάξεις πίσω, το βλέμμα χαμηλωμένο θα έχω να μην σε δω.
Κοίτα με απο ψηλά.
Εισχώρησα στον ανάγλυφο κορμό του.
Εξαιρετικής αισθητικής με αλλόκοτες μορφές προσώπων και πραγμάτων.
«Έχε τα μάτια σου ανοιχτά και τα χέρια σου ελεύθερα»
Κανένα πέρασμα στον χρόνο δε του φέρθηκε άσπλαχνα.
Μοναχά οι σκέψεις…
Δείγμα απάντησης δε βρήκα, ούτε στον απόηχο.
Έτσι αισθησιακά σακάτευα το αρχαίο ελαιόδεντρο.