Μύρισε το σαπισμένο των πτωμάτων η πατρίδα.
Όχι από εκείνους που άδικα και πρόωρα χάθηκαν στο τίποτα του χρόνου που όλους μας περιμένει.
Όχι από εκείνους που αγνοούνται και γεμίζουν την καρδιά μας με ψεύτικη ελπίδα, γίνονται βαρίδια, κρέμονται μ’ αγκίστρι από τις καρδιές μας κι ανοίγουν μεγαλύτερη τρύπα στην ήδη αιμοραγούσα πληγή μας.
Όχι από όλους εμάς, που σέρνουμε με βαριά βήματα τη ζωή που ένοχα κουβαλάμε
Είναι από τα αστέρια το σαπισμένο που μυρίζει. Έπεσαν βαριά κι αναπάντεχα δίπλα μας, χωρίς ένα λόγο. Δίχως αντίο έσβησαν, άφησαν καμμένο και μαύρο τον ουρανό να κοιτά.
Το βλέμμα ψηλά ν’ ανέβει δεν αντέχει πια.
Αττική
Μαύρος Ιούλιος 2018
