Πάει θα τελειώσει κι αυτη η μέρα…
Όπως συμβαινει με καθε μέρα,
και αυριο δε θα θυμασαι τι εζησες εχθες, πριν χρόνια.
Ειναι η φυση μας τετοια αλλωστε
να προχωράμε παρακάτω.
Αυτο λέω και ξερω πως το ψέμα ζήλεψε μεχρι θανάτου την αληθεια
-οχι πριν χρόνια… ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-
Αργά ή γρήγορα θα συμφωνηθεί…Ποτέ και από τους δυό.
Στα παιχνίδια ορίων δεν υφίσταται συγχρονισμός
Ως τότε,
στάδιο σκληραγώγησης
περίοδος μιας ανελέητης, ανεπιθύμητης προσαρμογής
Το μόνο δέδομένο…ο χρόνος… είναι πάντα δεδομένος.
Υποχρεωτικά θα περάσει.
και τότε θα ανοίξει τα όρια, να μας προσφέρει απλόχερα μια εγκλωβισμένη προστασία.
και όλα αυτά θα γίνουν από τη συμφωνία του ενός.
Υπάρχουν κάποιες λέξεις άκρως συνυφασμένες μαζί σου.
Πληγώνουν χωρίς να το θέλουν.
Θαρρείς πως ξέρεις το σκοτάδι, ενώ τα μάτια σου είναι μονίμως ανοιχτά.
-Η νύχτα έρχεται όταν την καλείς.
Νομίζεις πως οι μακρινές διαδρομές είναι κουραστικές.
-Μα εάν δε νιώσεις φόβο δεν έφυγες πραγματικά.
Θαρρείς πως τρελαίνεσαι, ενώ νιώθεις το μυαλό σου σε λάθος κορμί.
-Δεν καταγράφηκε συμβάν.
Γένος και των δυο …
Η διαφορετικότητα μπορεί να είναι στολίδι κι ας φωνάζει με την παρουσία της.
Old town Krakow – E Writinks photo
Δέντρο «καμμένο» από την παγωνιά
A wall that could be everywhere!
Εσοχές του μυαλού γεμίζουν εικόνες καινούριες μόνο για να τονίσουν τις ήδη υπάρχουσες αγαπημένες.
Έρωτας μαγικός
Μοναδικός
Ανεπίτρεπτος
Απροσπέλαστος σαν γιγάντιος ύφαλος
Και κάπου εκεί στην αυγή εσύ
Σύννεφο που ταξιδεύει μέσα σε μια πνοή.
Πληρότητα,
Μόνο οι στιγμές του έρωτα δίνουν.
Αδειοσύνη,
Μεγαλειώδη και απροσπέλαστη μόνο
Έρωτας αφήνει
Πήγαινε εκεί
γιατί εμένα δεν με γνώρισες για να μπορώ.
Πήγαινε εκεί
γιατί ίσως και να φταίω εγώ,
που μένω εδώ.
Η πιο ωραία μέρα είναι αυτή που διάλεξες να ζήσεις!
Κάποιες νύχτες δε ξημερώνουν
μοναχά καμώματα έμαθαν να κουβαλούν.
Κάποιες νύχτες βυθίστηκαν στο πένθος
περιμένοντας -και καλά – να ξαποστάσουν.
Αυτές δε λογαριάζουν από απομιμήσεις πρωινά.
Με ένα βάσανο πλακώθηκα
να μη μπορώ να γείρω πλευρό
μοναχά να με ζεσταίνει
