It’s all about our dreams
The ones we have
The ones we will never have
Is it a treasure hunt?
Μας έχουν μάθει να κοιτάμε τον εαυτό μας από την κλειδαρότρυπα. Κατασκοπεύουμε το είναι μας, το περιμένουμε στη γωνία χαιρέκακα να κάνει το λάθος, πρώτο ή δεύτερο δεν έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι εμείς θα του την έχουμε στημένη γιατί είναι σίγουρο πως θ’ ακολουθήσουν τόσα λάθη που θα βαρεθούμε να μετράμε. Κι όλο θα λέμε πως κάποιοι άλλοι μας έσπρωξαν σ’ αυτά. Κάποιοι άλλοι μας έκαναν να μην τα βλέπουμε κατάματα. Αυτοί οι άλλοι όμως δεν θα είναι μαζί μας όταν τα λάθη θα αυτονομηθούν και θα εξεγερθούν απέναντί μας.
Και τότε τι κάνεις; Ακούς τις ιαχές του πολέμου μέσα σου, βλέπεις τη σκόνη του εαυτού σου που το έβαλε στα πόδια. Και;
Ένα ποντίκι που τρέχει στον τροχό του και μένει στο ίδιο σημείο είσαι.
Γυρίζεις το χρόνο πίσω;
Θα ‘θελα να ξεκινούσαν όλα και πάλι από την αρχή. Ίσως έτσι να έβρισκα τα όμορφα που έχασα κάπου μπροστά σε μια άλλη παράξενη γη.
Ο δρόμος λένε, έχει τη δική του ιστορία.
Εδώ όμως όλα σώπασαν και δεν μιλάνε πια.
Τι να πουν, τι νόημα έχουν οι παλιές του ιστορίες,
όταν στοιβάζει στην κοιλιά του εκατοντάδες όνειρα
που περιμένουν τις δικές τους ευκαιρίες.
Σε ένα μόλις λεπτό από τώρα -κι όταν θα έχω τελειώσει αυτές τις αράδες αρκετά λεπτά μετά- θα είμαι ολόκληρη μέσα στη νέα χρονιά της ζωής μου. Ήθελα να προλάβω. Τι; Μην ρωτάς. Απαντήσεις δεν έχω για πολλά πιθανόν και για τίποτα. Πάντα θέλω να προλαβαίνω εμένα και τις διαθέσεις μου, τους άλλους και τις ανάγκες τους. Απόψε όμως θέλω να είμαι η πρώτη που θα μου πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ. Η πρώτη που θα δώσω αξία στη σκέψη της ύπαρξής μου ανάμεσα σε όλους όσους αγαπώ και μ΄αγαπάνε. Θέλω να χαμογελάω και να γελάω μόνο και μόνο γιατί υπάρχω, γιατί ζω! Από χαρά. Υπάρχει κάτι ωραιότερο; Νιώθω την ανάγκη να πω πόσο σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου που γίνεστε η δροσερή γη κι εγώ μέσα σας απλώνω ρίζες και θεριεύω. Ένας ακόμη χρόνος ζωής ήρθε κι εγώ θα τον κρατήσω αγκαζέ. Θα τον προσκαλέσω σε μία promenade. Να περπατήσουμε αργά στην προκυμαία του, με το κεφάλι ψηλά, χαιρετώντας τις μέρες και τις νύχτες που θα μας προσπερνούν, προσκαλώντας τις στιγμές να ξαποστάσουν δίπλα μας, προκαλώντας τους δείκτες του ρολογιού να πάνε όσο πιο αργά μπορούν.
Μια υπέροχη βόλτα μόλις ξεκίνησε!
Writink Page 