Αναζήτηση

Writink Page

Write & Share Lines

Κατηγορία

Κάπου σε διάβασα

Περί Έρωτος και Ερωτικών

[……. Οι πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή μου ήταν ερωτικές. Προσοχή: ο όρος υποδηλώνει παν το ζωντανό. Αρχίζοντας από το χάδι και τελειώνοντας στο χάδι. Πάντα όμως μέσα στο χώρο των αισθήσεων. Έρωτας έξω από αισθήσεις – όπως και ζωή έξω από αισθήσεις- για μένα δεν υπάρχει. Παίρνω ένα παλιό φιλοσοφικό αξίωμα και το κάνω ερωτικό: nihil est in intellectu quod non prius fuerit in sensu. Τίποτα μέσα μας πραγματικό, που να μην είναι στη ρίζα του αισθησιακό.touch]

Νίκος Δήμου «Έρως Καλού» 1987, Εκδόσεις Νεφέλη, απόσπασμα από το «Περί Έρωτος και Ερωτικόν»

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ – συνομιλία με το χρόνο που καθρεφτίζεται…

Καθρέφτη μου, σ’ εσένα μιλάω, εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα. Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν. Χάθηκαν απ’ τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με κοιτάς, σε κοιτώ, ένα πρόσωπο νεανικό προσπαθώ να θυμηθώ, ωραίο ποτέ, όμως πάντα εκφραστικό της στιγμής και μόνο. Σ’ αγνοούσα τότε κι έτρεχα, λαχάνιαζε το σώμα που μου είχε απομείνει –ανάπηρο απ’ την αρχή–, ήθελα να το εκμεταλλευτώ, να το χαρώ, ν’ αφεθώ στον αέρα, στη θάλασσα, στον αμερόληπτο έρωτα. Τις φιλενάδες μου με τα τέλεια κορμιά που έλαμπαν στον ήλιο, δεν ζήλεψα ποτέ, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι οι άνθρωποι μου είχαν στερήσει κάτι που μου ανήκε. Και τώρα ήρθε της εξομολόγησης η ώρα. Μικρέ μου καθρέφτη, που τελευταία σ’ έχω συνέχεια μπροστά μου για να σε συνηθίσω: Σε μισώ. Θα με συγχωρέσεις; Μίσος τι θα πει δεν ήξερα. Αλλά τώρα, να, βλέπω το πρόσωπό μου κι εξαγριώνομαι ενάντια στη φύση. Μέσα μου βαθιά, βέβαια, ξέρω ότι ο εχθρός μου δεν είσαι εσύ, αλλά ο χρόνος. Ο χρόνος όμως παραμένει πάντα ασύλληπτος αφού τα αμαρτήματά του όλο αναβάλλονται κι αυτός διαφεντεύει ακόμη τη ζωή μου. Καθρέφτη μου, θύμα είσαι κι εσύ του ανθρώπινου παραλογισμού. Σ’ ευχαριστώ που μου παραστέκεσαι και μ’ αφήνεις να σε μισώ.

ο Γάτος – Αρλέτα

20170107_181418

Υπάρχει κάτι γνώριμο εδώ

αφιερωΜένο σε σένα πΟυ μου το έμαθες καΙ σε σένα που ποτέ δε θα μποΡέσω να στο Αφιερώσω.

Παρουσίαση παραμυθιού – «Το αρκουδάκι με το κόκκινο σκουφάκι» (Μ. Καββαδά)

Πέρσυ είχα την χαρά να βρίσκομαι στην παρουσίαση του παραμυθιού της Μαριλένας Καββαδά «Ο Φάρος με τα χίλια μυστικά».
Ακόμη και αν δεν είμαι τόσο μικρή για τα παραμύθια η παρουσίαση αυτή με ξεσήκωσε, ήθελα να βρίσκομαι στο πλήθος ανάμεσα σε κείνα τα ζιζάνια, να γελάω, να χοροπηδάω και να φωνάζω.
Ενώ φαινόταν πως ήμουν λίγο παραπίσω… εκεί με τους γονείς να χειροκροτώ και να σιγοτραγουδώ, εγώ είχα τρυπώσει ανάμεσα στα πιτσιρίκια και χαιρόμουν την παιδικότητα μου!!

Φέτος η συγγραφέας Μαριλένα Καββαδά θα παρουσιάσει το νέο της βιβλίο «Το αρκουδάκι με το κόκκινο σκουφάκι», με μια ιδιαίτερη μουσικοκινητικη παράσταση που οι ήρωες θα ξεπηδήσουν από τις σελίδες του παραμυθιού.

Μη ξεχάσετε να πάρετε τα αρκουδάκια σας αγκαλιά και να γίνετε μέρος του παραμυθιού!!!

Στην εκδήλωση φέτος θα είναι και η Αρετή Κετιμέ που συμμετείχε στα κάλαντα του CD.

Παιδικός Ιανός – Σταδίου 24
Σάββατο 3/12/2016 στις 14:00.

arkoudaki exofyllo a7.indd f01

Περισσότερες πληροφορίες στο: https://www.ianos.gr/events/marilena-kavvada-to-arkoudaki-me-to-kokkino-koxili-ekd.html

Σπίτι χωρίς ταβάνι – Ε. Χριστοφίλου

Το σπίτι μου είναι μικρό, στριμωγμένο, ρε παιδί μου, υπερβολικά γεμάτο και χαμηλοτάβανο. Πάντα καθαρό. Ξεσκονίζω και σκουπίζω κάθε μέρα σχεδόν. Το ίδιο κι εκείνος. Ο άνθρωπος που συνάντησα τυχαία στον δρόμο. Κι εκείνος ξεσκονίζει και σκουπίζει κάθε μέρα, όχι σχεδόν, σίγουρα κάθε μέρα. Το σπίτι του είναι μικρό, στριμωγμένο, ρε παιδί μου, υπερβολικά γεμάτο, μόνο που δεν έχει ταβάνι, ούτε τοίχους, ούτε πάτωμα. Γι’ αυτό εκείνος ξεσκονίζει και σκουπίζει κάθε μέρα σίγουρα, η σκόνη μπαίνει μέσα τόσο εύκολα.

Νιώθω κάπως άσχημα γιατί περνώντας βιαστικά, σήκωσα σκόνη και του λέρωσα την είσοδο. Όμως δεν γινόταν αλλιώς. Ήταν την προηγούμενη Κυριακή, ξέρεις, αυτήν που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά μέχρι τις 8 το βράδυ. Και ήταν στην Ερμού, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο. Κι εγώ είχα βγει όπως με πρόσταξαν για να καταναλώσω. Το ίδιο και όοοολοι οι άλλοι. Και ήμασταν πολλοί. Γεμίζαμε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια σαν άναρχος στρατός. Γιατί δεν μπορεί να μην το έχεις νιώσει, όταν καταναλώνεις, είσαι στρατός. Και ο στρατός κάνει φασαρία και σπρώχνεται και σηκώνει σκόνη και δεν προσέχει αν με την αρβύλα του θα τσαλαπατήσει ένα τόσο δα μικρό σπιτάκι. Τί είναι ένα σπιτάκι μπροστά στον στόχο; Κι ο σπιτονοικοκύρης που σκουπίζει; Δεν πειράζει, λες. Ούτως η άλλως δεν τη γλιτώνει. Κι αν δεν τον τσαλαπατήσω εγώ με την μπότα μου, θα το κάνει η επόμενη με το τακούνι της ή ο επόμενος με το αθλητικό του. Κι αφού δεν τη γλιτώνει, ας το κάνω εγώ να πάει στον διάολο. Μήπως και προλάβω να μπω στο πολυκατάστημα ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα, και να στηθώ στο δοκιμαστήριο ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα και να προλάβω να αγοράσω το τελευταίο νούμερο που έχει μείνει στην μπλούζα που αποζητάω διακαώς και θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη.

Ουφ, τι άγχος κι αυτό… Κι εκείνος; Απαιτώ να δείξει κατανόηση. Αντί για πάτωμα έχει ένα ισιωμένο χαρτόκουτο, αντί για τοίχο έχει πάκους από ρούχα περιμετρικά βαλμένους γύρω από το χαρτόκουτο, αντί για ταβάνι έχει το υπόστεγο της πολυκατοικίας στην εσοχή του πεζοδρομίου. Ντυμένος βρώμικα με τη σκούπα στο χέρι καθαρίζει τη λωρίδα του πεζοδρομίου μπροστά από το χαρτόκουτο κι αφήνει προσεκτικά στην άκρη τα σκουπιδάκια και τις σκόνες. Είναι ο σπιτονοικοκύρης και αυτό είναι το σπίτι του. Και το φροντίζει και το προσέχει και το θέλει καθαρό. Απαιτώ να δείξει κατανόηση. Απαιτώ να δείξει κατανόηση όπως ποτέ εγώ δεν δείχνω όταν η από πάνω τινάζει το τραπεζομάντηλό της και όλα τα ψίχουλα πέφτουν στο μπαλκόνι μου. Γιατί εμένα το σπίτι μου έχει ταβάνι. Εκείνου όχι

pagkaki-400x222_1

πηγή: http://www.protagon.gr/anagnwstes/spiti-xwris-tavani-31189000000

Χριστίνας Οικονομίδου – 4 εποχές στο δρόμο 

«Τέσσερις εποχές στο δρόμο «μα μία είναι εκείνη που σαν άλλη σειρήνα σε καλεί συνεχώς σε αεικίνητες στιγμές : το καλοκαίρι!  

Το νέο βιβλίο της Χριστίνας Οικονομίδου με κράτησε όμηρη από την πρώτη ανάγνωσή του. Διατηρώ την αυτο-ομηρία μου στις σελίδες του χωρίς τελειωμό. Ταξιδεύω ακατάπαυστα σε έναν κόσμο πρωτότυπο, καινούριο μα συνάμα γνωστό.

 (Fb page: Christina Oikonomidou)

Τίτος Πατρίκιος vol.2

Folegandros 2016 -Reading Poetry- E Writinks

Τίτος Πατρίκιος 

Abeli – Folegandros holidays 2016- E Writinks

Η περιφραστικη πέτρα -Κική Δημουλά (απόσπασμα)

Μίλα. Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους, ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς: ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει, σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη. Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα στὴν τύχη. Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη. Μὴ λὲς…

Πηγή: Η περιφραστικη πέτρα -Κική Δημουλά (απόσπασμα)

Σαγκάν: Ζωή στο Κόκκινο

«Γιατί είναι τόσο προχειρογραμμένα τα βιβλία σας;»τη ρώτησε κάποτε ένας κριτικός τηλεόρασης της γαλλόφωνης Ελβετίας.
«Από τεμπελιά».
«Μα ωστόσο το επάγγελμα του συγγραφέα είναι σοβαρό».
«Το ξέρω. Είμαι μια συγγραφέας σοβαρά τεμπέλα».

{Απόσπασμα από τη Βιογραφία της Φρανσουάζ  Σαγκάν «Σαγκάν : Ζωή στο Κόκκινο»
Μαρί-Ντομινίκ Λελιέβρ, Εκδόσεις Μεταίχμιο}

Mary from Magdala -Poem by Sofia Kioroglou

ITALY Road Trip

Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.

ΠΑΝΩ ↑