Νεκρό χαμόγελο υπάρχεις
λάθος ταμπέλα κρέμασες σε τούτο το κορμί.
Τραβάς κουπί
μα κανείς δε σε παρεξηγεί.
Συγχώρεσες κάτι πριν να το γνωρίσεις.
Δεν συνάντησα ποτέ μου τόση επιπολαιότητα.
Γενέθλια δημιουργικότητας
Άλλοτε έντονης, άλλοτε αραιής παρουσίας .
Ο χρόνος είναι σχετικός, μα αρκεί που βρίσκουμε χώρο κατά τη διάρκεια του για να εκφραστούμε.
Ευχαριστούμε εσάς που μας ακολουθείτε κι αγκαλιάζετε με το βλέμμα και την καρδιά, όσα το μελάνι μας αφήνει στο χαρτί.
E & M Writinks
Κρύφτηκα καλά
τόσο καλά που και εγώ
με έχασα!
Κανείς
Καμία
Ποτέ
Καθόλου
- πότε η ανυπαρξία ήταν πιο γεμάτη;-
Γεμίζει η καρδιά σου
και δάκρυα γύρω από τα μάτια
Πότε ξανάγινε θα λες;
Θα αναρωτιέσαι ποια συντροφιά σε φίλεψε.
Διόλου δε θα θυμηθείς.
Και εκεί αβάσταχτος ο πόνος της ανυπαρξίας,
δε θα σου χαριστεί.
Θα προσπαθεις ν’ αποκαλύψεις μέσα από μια θύμηση,
σε μια σκέψη υπνωτισμένος,
ζωντανός – νεκρός
εκεί που η χαβούζα της αιωνιότητας
θα σου ψιθυρίζει κάτι από το παρελθόν.
Κατηγόρησε με όσο θέλεις που ξεχνώ. Αντιτάχτηκα γιατί ήθελα να ζω από την αρχή, πρωτόγνωρα.
Το παίζω εκ του ασφαλούς γιατί τίποτα ίδιο δε θα ξαναρθεί.
Μην με εμπιστευτείς,
ό,τι θέλησα δικό μου να κάνω,
τότε το θυσιάζω.
Χάνεις τον χρόνο σου..
Είμαι παρωδική ακόμη και για εμένα.
Η ειρήνη δεν είναι ένα πλάσμα όμορφο ή αξιοθαύμαστο. Δεν είναι μια χαριτωμένη πεταλούδα. Δεν υπάρχει χάρη στην ειρήνη, μόνο επώαση. Η ειρήνη είναι ένα κουκούλι μέσα στο οποίο επωάζεται ο ιός της καλής προαίρεσης, τυλιγμένος από ψέματα και παρακινδυνευμένες υποσχέσεις. Η ειρήνη είναι μια ασφυκτική ασπίδα που κρύβει την καλή προαίρεση από τα αδιάκριτα βλέμματα και την ευσυνειδησία, μέχρι εκείνη να λιμνάσει και να αρχίσει να αποσυντίθεται.
Μέσα στα κακοφορμισμένα απομεινάρια της καλής προαίρεσης κάτι αρχίζει να ανακινείται. Ξύνοντας και γρατζουνώντας παλεύει για τη ζωή του, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Με τον καιρό, το κουκούλι της ειρήνης γίνεται τόσο αδύναμο, ώστε ακόμη κι ένα μικρό αεράκι αλλαγής θα μπορούσε εύκολα να σπάσει το εύθραυστο τσόφλι. Πολύ σύντομα η ειρήνη θα είναι μοιραία θρυμματισμένη εντός και εκτός. Θα έχει όμως ολοκληρώσει το έργο της.
Από τα διάσπαρτα κομμάτια της ειρήνης θα αναδυθεί μαινόμενος ο πόλεμος. Ο πόλεμος γνωρίζει πως η ζωή του θα είναι σύντομη και το τέλος του απρόβλεπτο, έτσι χτυπά τα φτερά του σαν τύμπανα σε εμβατήρια παρέλασης στρατιωτών. Αν ο πόλεμος δεν μπορέσει να ζήσει, τότε δεν θα ζήσει κανείς τους. Όταν ο πόλεμος ίπταται χαμηλά, αφήνει καμένη γη στο πέρασμά του. Όταν υψώνει τα φτερά του, αναζωπυρώνει τις φλόγες ώσπου να αρχίσουν οι πυρκαγιές να μαίνονται και να μην χρειάζονται πλέον ανατροφοδότηση. Οι χαμηλές και υψηλές πτήσεις επαναλαμβάνονται, μέχρι να αυτοκαταστραφεί και ο ίδιος μέσα στην κόλαση που δημιούργησε.
Κάτω στο χώμα μεταξύ των πεσόντων, ένας νέος ιός της καλής προαίρεσης αρχίζει να τρέφεται, αποθηκεύοντας ενέργεια για να οικοδομήσει την ειρήνη του.
Μπορεί η ειρήνη να κυοφορεί τον πόλεμο;
Η νέα μας φίλη Βασιλική Δραγούνη θέτει προβληματισμούς στο κείμενό της «Εντροπία«.
«Στη θερμοδυναμική, εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση (ομογενοποίηση των πάντων) και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής ή αλλιώς της εξέλιξης. «
Ευχαριστούμε!
E & M Writinks
Γιατί κάθε βήμα μακρυά σου
με φέρνει όλο και πιο κοντά.
Ένα δάκρυ κάτω από τη σάρκα έγινες.
Θα κυλήσεις μέχρι να στεγνώσει
και ίσως τότε το μειδίαμα
χαμόγελο να σε βαφτίσει.
Πάντα: το πιο αόριστο.
Και έχουμε τόσα ορισμένα πράγματα σε αυτή τη ζωή…Τρέχουμε ξωπίσω τους, Αποζητάμε διαρκώς. Θέλοντας να τ’ αποκτήσουμε, περαστικά τα κάναμε.
Καταφέραμε όμως να ενισχύσουμε την απληστία μας.
Ξεφτυλιστήκαμε εκ φύσεως.
Θα συνεχίσω ν’ αποζητώ αυτά που δε φτίαχτηκαν για έμενα, αυτά που δεν ορίστηκαν για εμένα…
αυτή είναι η δική μου απληστία και με κάτι ξένο δεν την αλλάζω.
Writink Page 