Γεμίζει η καρδιά σου
και δάκρυα γύρω από τα μάτια
Πότε ξανάγινε θα λες;
Θα αναρωτιέσαι ποια συντροφιά σε φίλεψε.
Διόλου δε θα θυμηθείς.
Και εκεί αβάσταχτος ο πόνος της ανυπαρξίας,
δε θα σου χαριστεί.
Θα προσπαθεις ν’ αποκαλύψεις μέσα από μια θύμηση,
σε μια σκέψη υπνωτισμένος,
ζωντανός – νεκρός
εκεί που η χαβούζα της αιωνιότητας
θα σου ψιθυρίζει κάτι από το παρελθόν.

Κατηγόρησε με όσο θέλεις που ξεχνώ. Αντιτάχτηκα γιατί ήθελα να ζω από την αρχή, πρωτόγνωρα.
Το παίζω εκ του ασφαλούς γιατί τίποτα ίδιο δε θα ξαναρθεί.

Advertisement