• Κι όμως έφτασε.  Δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.  Είναι φυσικό επακόλουθο, ένας νόμος που δεν αλλάζει. Το 2016 υποκλίθηκε μπροστά μας με όση όρεξη του είχε απομείνει από την παρατεταμένη προσπάθεια να κρατηθεί στη ζωή, ενώ το 2017 μπήκε στη σκηνή. Με  πηδηματάκια, χαμόγελα και χαριτωμένες κινήσεις. Το βλέπω έτσι βουτηγμένο στην άγνοια της νιότης του και κάνω να το προετοιμάσω. Να του πω δυο λόγια ή καλύτερα να το κάνω να δει την αποχώρηση του προκατόχου του. Μόνο έτσι θα καταλάβαινε.  Αναρωτιέμαι αν πρέπει να κάνω κάτι τέτοιο. Τι θα πετύχω; Περιμένω κι εγώ μαζί με όλους, τόσα πράγματα από αυτόν τον ανάλαφρο νέο ονόματι 2017. Ας του δώσω την ευκαιρία που του αξίζει,που επιβάλλεται να έχει. Το κοιτάω με μισοκλειστα ματιά κι επιτρέπω σε ένα χαμόγελο να φωτίσει το πρόσωπό μου.  Η ελπίδα, σκέφτομαι. Αυτή η ελπίδα που κινεί το σύμπαν θα είναι η πυροδότηση κι αυτής της χρονιάς. Είναι σίγουρο πως θα ντυθεί το μανδύα της αισιοδοξίας, έστω κι αν είναι τριμμένος σε κάποια σημεία και τα μπαλώματα αφήνουν να μπαίνει ο βοριάς. Είναι νέο ακόμη σκέφτομαι.  Έχει δύναμη,τσαγανό. Αυτά δεν θέλουμε άλλωστε ? Αυτά ξέρω πως κυνηγάμε!!! Μία ευκαιρία του αξίζει! 

    ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!!! 

    Advertisement