Των Ονείρων τα Παιδιά
Ψάχνουν μιαν απέραντη αγκαλιά
Να χωρέσουν την αγάπη τους
Όπου ήλιος και καταχνιά
Θα συνυπάρχουν
Των Ονείρων τα Παιδιά
Κοιμούνται τα βράδια
Σ’ αδειανά παγκάκια
Των Ονείρων τα Παιδιά
Περιτυλιγμένα με Βάκχες και στεφάνια ελιάς
Δεν ακούν των θεατών τις ιαχές
Των Ονείρων τα Παιδιά
Πρωταγωνιστούν
Σ’ένα έργο δίχως τέλος
Πάρτε…
Πάρτε σφουγγάρι
Και σβήστε την αγέρωχη ματιά σας
Δώστε προτεραιότητα
Στην καλαίσθητη περπατησιά σας
Να στεγάσουμε σε μιαν ανθρώπινη συντροφιά

Με φόντο την Ελπίδα
ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…!
26 Δεκεμβρίου 2016 at 07:06
Εάν και είμαι της κλασικής παιδείας, Άννα μου, μου άρεσε πολύ η έκφρασή σου!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!