Writink Page

Σπλάχνο μου έγινες, να σε νιώθω δίχως να σε αγγίζω.

Να σε φιλώ χωρίς τα χείλη μας ν’ ακουμπάνε.

Διαβάζω τις αόρατες λέξεις που λέρωσες το ανάγλυφο κορμί μου. Με ένα  μελάνι λευκό είπες πως διαγράφεις….τα ΚΑΛΟΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ που άφησες εδω, τις ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ που κεντούν το διάλογο μας.

Δε Φοβάμαι όμως το φως όσο και αν με διαβρώνει.

Η μετατραυματική απουσία είναι η ανημποριά μου να τα βάλω μαζί του.. είναι οι ώρες που περνώ μακρυά σου, σα να είσαι εδω.