Χρόνια τώρα η νύχτα είναι μεγάλη.
Έτσι και εγώ την κόβω σε κομμάτια,
να μην καταλαβαίνω πόσο γρήγορα περνάει.
Έτσι χωρίς τη θέληση μου διάλεγα να την ζω, να με βασανίζει σε όλα τα ενδιάμεσα ανοίγματα των βλεφάρων μου.
Σκιά κάτω από τα μάτια σχηματίστηκε, τα πρωινά να μου θυμίζει τι έκανα όλες αυτές τις νύχτες.
Η μπογιά μένει.
Δε ξεβάφει με ένα πέρασμα.
M Picture @ Nafplion
Writink Page 
Σχολιάστε