-Λες είμαι της στιγμής. Με αδικείς.

-Έτσι σ’ ονομάζω.

-Με λοιδωρείς!

-Ανάμεσα στα όχι μου, τα ίσως και τα ναι

Είσαι μέσα μου, σ’ ακούω, τ’ αυτιά μου καις.

-Είμαι εδώ, Παρών! Υποκλίνομαι, ο άγνωστος εαυτός.

Κι αν βρυχάμαι, μην φοβηθείς.

Τ’ αυτιά μην καλύπτεις, άσε τα μάτια ανοιχτά

Την πόρτα μην κοιτάς, κράτα την κλειστή.

Τρέχεις;  Δεν θα πας μακριά.

Κοίτα με, έλα κράτα με, για μια ζωή θα περπατάμε αγκαλιά.

 

Advertisement