Οι Λέξεις δεν μιλούν για Έρωτα, ίσως όχι όλες μα το ποίημα του Χάρη Μαύρου τις μετατρέπει όλες σε Έρωτα.

ΧΑΡΗΣ ΜΑΥΡΟΣ

Δε μιλούν για έρωτα όλες οι λέξεις, σου είπα.
Δες. «Τοίχος». «Μαύρο». «Ψάρι». «Απόσταση»
Μου είπες πως οι λέξεις είναι δεξαμενές.
Δε μου το είπες. Το ζωγράφισες. Με εκείνην τη σιωπή σου.
Σε κοίταξα. Έγνεψα ναι.
Δεξαμενές όπως οι σάρκες. «Σάρκες».
Και πάνω στον τοίχο φαντάστηκα τα κορμιά μας,
Παγωμένα στη μια πλευρά τους, καθώς τον ακουμπάνε,
πυρωμένα στην άλλη, στη θέρμη του έρωτα.
Μέσα στο μαύρο προέβαλε το γέλιο σου,
εκείνο με το μικρό άνοιγμα στη μέση των δοντιών,
που κάθε τόσο θέλω να τρυπώνω.
Ένα χρυσόψαρο -ξεχνάει άραγε τον πόνο της ύπαρξής του;-
να κολυμπάει στον βυθό των πράσινων ματιών σου,
πνίγεται η μελαγχολία σαν σε κοιτώ.
… και έμεινε η «απόσταση».
Συνώνυμη με τόσα. «Εμπόδιο». «Απουσία». «Έλλειψη».
Καμιά απόσταση δε σταματά τον έρωτά μας, αγάπη μου.
Δε μιλούν για έρωτα όλες οι λέξεις, σου είπα.
Δες.

Δείτε την αρχική δημοσίευση