Περίπατο θα πάμε, είπες

κι ακολούθησα.

Το μονοπάτι γεμάτο φύλλα έτριζε στο κάθε βήμα.

Βούτηξα σε μια θάλασσα γυαλιστερό σκοτάδι.

Θα το τολμήσω, είπα,

αφού με κρατάς απ’ το χέρι.

Σταυροδρόμι ανοίχτηκε μπροστά.

Κλείσε τα μάτια, είπες.

Κι ήταν ο ήχος της πρωτόπλαστης φωνής σου

που έκανε το βήμα μου να τρέμει.

Έλα,

μια εκδρομή πάμε οι δυό μας βαθιά,

στης ψυχής τ’ άγνωστα μέρη.