Οι πόρτες μας. Κλειστές, ανοιχτές, κατεστραμμένες, καλοφτιαγμένες, γυαλισμένες, ετοιμόρροπες. Άλλες μπαίνουν τώρα σε σπίτια που χτίζονται και θα έρθει η στιγμή που θ’ ανοίξουν σε σένα, σε μένα, σε όλους. Τις κοιτάζω κι αναρωτιέμαι αν οι πόρτες έχουν δικό τους χαρακτήρα ή αν δανείζονται αυτό των ιδιοκτητών τους. Εμείς κάνουμε τις πόρτες, σκέφτομαι. Εμείς όμως δείχνουμε ποιοι είστε, μου απαντούν.
Τις κοιτώ. Συνομιλία στο κενό.

Σχολιάστε