Writink Page

Μέρα βροχής…

Κοιτάζω το ταβάνι νωχελικά κι ασήμαντα.
Τόσα χρόνια εκεί, μα σήμερα το παρατηρώ στ’ αλήθεια.

Πάντα μου άρεσαν οι μαίανδροι.
Έχω κι ένα δαχτυλίδι με αυτό το σχήμα που το αγαπώ πολύ.
Πόσο ψηλοτάβανο το σπίτι, Θεέ μου.

Άραγε, το ύψος καθορίζει την ευτυχία, το ανάστημα του ανθρώπου ή είναι κάτι άλλο;
Αναπάντητο…
Αγκάθια παντού. Ό,τι  επιθυμώ είναι δύσκολο.
Πλέκω τα όνειρά μου σε γύψινο στεφάνι και τα φορώ για να τα πάρω μαζί μου.
Στο πάντα, στον αιώνιο χορό της ψυχής, για να με ομορφαίνουν, μάταια.

(Εμπνευσμένο από τον Καρυωτάκη)

Αλεξάνδρα Πλεξουσάκη