Κατάσταση 1η:
Ξένη η εικόνα του εαυτού μου…
Περπατάω σχεδόν τρέχοντας. Δεν αναρωτιέμαι για τις απαντήσεις που με πέταξαν εδώ.
Αμέτοχη εύχομαι να μείνω σε ένα πάθος ίσως καταδικασμένο, γιατί εάν ο επόμενός μου έρωτας μοιάζει με αυτόν, καλύτερα να μην τον συναντήσω.
Από τη θεατρική παράσταση «Περσινές Βροχές» του Χρ. Καρασαββίδη – Θέατρο 104- 2015 —Photo by M Writinks
Κατάσταση 2η:
Ανεκλάλητο συναίσθημα η μοναξιά, μου επιτρέπει να επινοώ κάθε μέρα και άλλη παρέα, δίχως συμβιβασμούς, δίχως δεσμεύσεις.
Μ’ αρέσει να με κοιτώ. Με τη μοναξιά χαζεύουμε μαζί τον εαυτό μου.
Τώρα με γνωρίζω.
21 Ιανουαρίου 2016 at 08:22
Reblogged στις agelikifotinou.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο