Υπάρχουν κάτι Κυριακές που δε μοιάζουν με τις άλλες.
Υπάρχουν «αυτές» που θα ήθελα να τις περνώ μοναχά μαζί σου.
Υπάρχουν κι «αυτές» που ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα..γιατί τις Δευτέρες έκλεινα τα αυτιά και δεν άκουγα την διάτορη κραυγή μέσα στο αχούρι να μου διαλύει το κεφάλι, ν’ απορυθμίζει το μηχανισμό του μυαλού μου.

Υπάρχουν κάτι Κυριακές που δε θα μοιάσουν ποτέ με όλες «αυτές»..

Υπάρχουν κι εκείνες που σίγουρα δε θα ξαναρθούν
και εγω, μέσα τους, θα χάνω λίγο απο το άμετρητο παρόν…
γιατί το μέλλον κάθε μέρα το ζω, μέσα από το παρόν
γιατί το μέλλον είναι πιο ορισμένο απ’ οτι φανταζόμουν…γιατί στο μέλλον δε με ήθελες μαζί σου,
μα «τελικά» αυτό ήταν το παρόν.

Advertisement