Κρύβεσαι,
μα εγώ σε βλέπω.
Κρύβομαι
μα σου είμαι φανερή.
 
Καταφύγιο
σε λέω
και τρέχω δίπλα σου
όπως το νερό στην πηγή.
 
Μην κλείνεις τα μάτια,
ανοιχτά κράτησέ τα.
Το βάλσαμο να χυθεί
κι η κόρη του καθενός μπρος τη ζωή
να διασταλεί.
 
Μοιάζεις με θάμα
που προσκυνούν οι πιστοί.
Η ίδια δεν το πιστεύεις
μα δίνεις ζωή.
Καιρός του πια είναι,
με σιγουριά στον καθρέφτη
ο εαυτός σου να κοιταχτεί.
Μίλησέ του γλυκά
πες του για όλα που κάθε μέρα
η θέλησή σου νικά.
Να δεις πως τ’ αυτιά του
έχει σίγουρα ανοιχτά
και της φωνής σου ο αντίλαλος
την καρδιά σου σαν λύκο θα κάνει, που αλυχτά.
Advertisement