Ένα ζυμάρι είμαστε
έτοιμο να παραμορφωθεί
Δυνάμεις το παλεύουν από παντού
Ποιος είναι ο κάποιος, το κάτι
που το γρανάζι αυτό κινεί
Εσύ;
Oι Άλλοι;
Όλοι μας;
Δεν προβλέπονται,
δεν αναγνωρίζονται,
δεν αποφεύγονται.
Παραμονεύουν, μας βρίσκουν, μας δένουν
-Ίδιος αόρατος, ηλεκτροφόρος κλοιός
αγκαλιάζουν, σφίγγουν, τινάζουν το πετσί μας
-Ίδιος πλάστης από σίδερο σμιλεύει με βία το κορμί μας
Πιέστηκες; Μη. Απομένει να σκεφτείς.
Πιάσε παλμό, επανέφερε σφυγμό στα φυσιολογικά.
Τώρα επιπλέεις στη λίμνη του αίματός σου
προστατεύσου, απειλείσαι να πνιγείς στον εαυτό σου
Το γρανάζι σου έχει σκουριάσει
κι όμως χρόνο ακόμη δανεικό σου δίνουν ν’ ανασάνεις.
Advertisement