Αγάπη.

Είναι ερώτημα,

είτε υπάρχει, είτε λείπει.

Σαν τσέπη που γέμισε άγαρμπα.

Σαν κοριτσίστικο τερτίπι.

Κάποτε Πονάει,

άλλοτε σφίγγει.

Έλος, που μέσα του τα πάντα σαπίζει.

Η αγάπη δεν είναι αυτό που φαίνεται, κάποιος φωνάζει, «Ψέματα μας λένε».

Μοιάζει σπόρος που φυτεύεται

κι έπειτα σαν φρούτο σαπισμένο πετιέται.

Σαν δρόμος πρωτοτάξιδος, που άγνωστο, τι σε περιμένει.

Σαν φαγώσιμο που λαχταρούσες κι όμως χάλασε όσο το στόμα κλειστό κρατούσες.

Η αγάπη είναι μια πέτρα κλεισμένη στο χέρι.

Ανοίγεις την παλάμη και Φεύγει

Μα τι θα απογίνει είναι σίγουρο πως κανείς δεν το ξέρει…

Κι αν κάποιος τη βρει και σκύψει να τη μαζέψει,

Ίσως δυο πόδια κομμένα να δει που ποτέ δεν έχουνε τρέξει.

Advertisement