Είναι εκείνες οι στιγμές που λες πως κάτι τελειώνει, ενώ καρδιοχτυπάς να τα δεις όλα ν’ αρχίζουν από την αρχή. Αναρωτιέσαι σιωπηλά για το χρόνο που φεύγει. Δεν τολμάς να μπλεχτείς στα πυρά των φωνών σου και παίρνεις πάλι τη θέση του θεατή. Το χτες και το σήμερα δύο στρατόπεδα  νάρκες που σου θυμίζουν πως ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος για το που πατάς.

Κι έτσι απλά, μια βραδιά λες πως κάτι θες ν’ αλλάξει. Θες να Χτίσεις, να Δημιουργήσεις, να Γεννήσεις. Το λες ιδέα, σχέση, μια νέα ζωή μέσα στη δική σου ζωή που σε τρέχει.

Με την άκρη του ματιού προλαβαίνεις το χέρι  που σε αρπάζει και μαζί σου τη βουτιά στο αύριο θέλει να κάνει. Ξεχνάς το χθες, ξεχνάς το σήμερα κι αφήνεσαι στο αύριο που λες πως για σένα το έχουν πλάσει.

Advertisement