Βαρίδια

Ναι, Βαρίδια ξεχειλώνουν τα άκρα μου.

Με τραβούν,

Σε ένα βυθό που δε θέλω

σε έναν άγνωστο βυθό

Καλοστημένη παγίδα

Δική τους, δική μου όχι.

Δαίμονες με σέρνουν στην κόλαση του σήμερα

Ανελέητα χτυπώ το τομάρι τους

Με πυρωμένα σίδερα για χέρια

Αναίσθητη,

ψάχνω να σωθώ

με έναν τρόπο που δε γνωρίζω

κυνηγώ τα πόδια μου

καρφώνονται σε σπασμένα γυαλιά

Δες με εδώ, στο σημείο που στέκω

βουβή κοιτάω να δολοφονούν το φως

το δικό μου, το δικό σου

Σαν σκιά υπολόγιζα να φανεί κάποια στιγμή εντός.

Advertisement